Asla hikayeleşmemiş ,senaryolaşmamış ve -laşmayacak; muhtemelen de yanlarına yenileri eklenmeyecek doğmamış çocuklarım :
Birinci karakter : adam evinin bodrumunda anahtarı sadece kendinde olan mahzeninde kürdan parçalarından devasa bir kasaba inşa ediyor.planı bu dev eseri bitirmek, sonra kibritten kasabasının içinde yatarken kasabanın ve kendisinin üzerine benzin döküp yaşam eseriyle birlikte ölmek. Gündüzleri postanede memurluk yapıyor, akşam eve geldiğinde felçli erkek kardeşini yedirip içirip temizliyor ve onunla sohbet ettikten sonra mahzene inip kürdandan evler, arabalar, ağaçlar, istasyon, gar ve tren yapiyor ..Sonra kanser olduğunu öğreniyor ve her gece aynı rutini yaptıktan sonra sarhoş olup sızana kadar içiyor..bunu duyan felçli kardeşi her akşam ağabeyi sızdıktan sonra emekleyerek ve sürünerek mahzene inip hicbirşeyi kırıp dökmeden ağzıyla tek bir kibrit çöpünü çekip onu korumak icin bu eserin bitmesine izin vermiyor...
İkinci karakter :Kaza sonucu çocukluğunda sağır ve dilsiz kalmış olan ve insanların bu yüzden hep alay ettiği ve bu nedenle insanlardan nefret eden ve onlara zarar vermek icin saatlerini kurcalayıp zamanı yanlış bilmelerini sağlayıp hayatlarını mahvetmeye calışan ve sadece bu işe yaradığı zaman mutlu olan bir "saat seri katili"
Üçüncü karakter : Hergün başka ve yeni bir şarkı dinliyor.İçinden bir cümle seçiyor. En anlamlı cümle olması gerekmiyor.Ve her aksam ayni saatte aynı bara gidiyor ve her gece bir yabancının yanına gidip ona bu cümleyi söylüyor...Çoğu zaman hiçbirsey olmuyor bazense bu cümle ona dostluk,öfke, sevişme, alay edilme, övgü ya da dayak olarak geri dönüyor.Ertesi sabah bir daha o şarkıyı asla dinlememek ve bir daha o insanla tek kelime etmemek üzere uyanıyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder