Adorno demiş ki : "Yıkıcı olandan nefret eden,yaşamdan da nefret etmelidir : Çünkü yalnızca ölüsü,yaşayan varlığın bozulmamış görüntüsüdür..
Şimdi bilinçakışı yapalım bunun üzerine :
- Bu durumda özyıkım, insanın yaşamını kontrol edebilmesinin tek yoludur
- Yaşam kontrol edilemez
- Özyıkım sonuçsuz ama kaçınılmazdır.
- Varoluş aslında bir bozulma demektir.Yaşam kendini yıkarak bu bozulmayı düzeltebilir
- Öz yıkım intiharın tam karşıtıdır..Bilinçsiz öz yıkım,farkındalıksız bir eylem olduğu için intihara götürse dahi..
- Bu durumda aslında yaşama bağlamlanma özyıkım ekseninde, ancak özfarkındalık çarpanıyla mümkündür
- Adorno aslında rahatlamalı,daha çok spor yapmalı ve tercihen bir kedi ya da köpek beslemeliydi
"Varoluş aslında bir bozulma demektir. Yaşam kendini yıkarak bu bozulmayı düzeltebilir"
YanıtlaSilO kadar guzeldir ki bozulduktan sonra yıkmak/yıkılmak zorunda kalmak ve yıkılınca yeniden bozulma şansına sahip olmak.
Yaşamak coşkusu, tutkusu, derinliği... Artık her ne dersen işte :)
üstümdeki yorumu alkışlıyorum...
YanıtlaSil